"Një njeri, në diskutim e sipër në lidhje me ringjalljen dhe dënimin në varr, vazhdimisht po insiston në pyetjen : “A ka njeri që ka shkuar dhe është kthyer nga atje? Ndonjë që ka pare dënimin në varr dhe është kthyer të na tregojë?

Unë njerëzve të këtij lloji do t`u sugjeroja që pak me më vëmendje ta hulumtojnë jetën e tyre dhe ta kalojnë prej një site mendimesh më të thella. Vetëm kështu do të përfundojnë me rezultate të tjera, nga ato që kan në mednje.Këto gjykime të thjeshta, sipas meje, burojn nga moslodhja e tepërt e trurit.

Në fakt njeriu natën kur e ze gjumi është sikur i vdekur dhe kur zgjohet në mëngjes, sikur po ringjallet përsëri. Por, edhe pse vetë ai person, cdo natë e cdo ditë, e përsërit të njëjtën procedure, përsëri pyet: “A ka njeri që ka vdekur dhe është ringjallë përsëri?”

Por ja që njeriu që nuk e lodhë truri n dhe të mendojë pak për gjërat që i ndodhin në jetë, nuk mund të kujtojë se edhe ai vetë cdo natë po vdes dhe cdo mëngjes po ringjallet.

Duke qenë ky shkaku Pejgamberi ynë(s.a.v.s) cdo natë para se të flejë lutej në këtë mënyrë:

“Bismike,All-llahumme, emutu ve ahja!”, që ka këtë domethënje: “O Allah, po vdes me emrin tend dhe përsëri po ringjallem me emrin tend! ”Dhe përsëri kur zgjohej në mëngjes e, këtë realitet e theksonte me këto fjalë: “Elhamdulilahil-ledhi ahjana, ba`de ma ematena ve ilejhin-nushur”, dhe e ka këtë kuptim: “Faleminderimi i qoft Allahut, i cili natën na bën të vdesim dhe ditën na ringjall”.

Do të vijë dita kur do të kthehemi tek Ai, me vdekjen dhe ringjalljen përfundimtare. Duke i përsëritur këto lutje, Pejgamberi a.s na fton që të mendojm reth kësaj cështje.Por kush mund ta komentoj këtë realitet!?

Normal që njerëzit që lodhin trurin dhe mendojn thellë rreth jetës së tyre. Njeriu cdo natë po mbulohet me jorganin, sikur të jetë mbuluar me qefin, natën sheh ëndra të frikshme dhe në mëngjes ato i tregon me frikë. Dhe përsëri pyet se si do të dënohet në varr.

Megjithatë, Allahu i gjithfuqishëm gjatë gjith jetës na i përjeton gjërat sic janë: vdekja, ringjallja, dënimi në varr, në atë mënyrë që mendja ta kuptojë atë. Na hap një derë në mendjen tone,por nga ana tjetër nuk e kufizon vullneti n e njeriut, do që njeriu ta lodhë pak trurin e tij duke menduar jetën.

Në lidhje me këtë edhe Pejgamberi ynë(s.a.v.s) thotë kështu: “Tefek-kuru satin,hajrun min ibadetin senetin!” Me këtë kuptim: “Të bësh tfek-kur(të lodhësh trurin e të mendosh për begatitë që na i ka dhënë All-llahu) për një kohë të shkurtër,është më e pëlqyehsme tek Allahu se sa adhurimi nafile(adhurim vullnetar) në kohë të gjatë.

Vallë e lodhim ne trurin tonëdhe mendojmë për gjërat që i jetojmë, që t`i kutpjmë shenjat e kësaj bote? Apo, nuk mundohemi fare që ta lodhim trurin!